Verbum

пытальнік, ✂, м.

Знак прыпынку (?), які ставіцца ў канцы пытальнага сказа.

пытальны, ✂.

Які змяшчае ў сабе пытанне (у 1 знач.), выяўляе яго.

• П. сказ.
• П. позірк.

пытанне, ✂, н.

1. Зварот, які патрабуе адказу.

   • Адказаць на п.
   • Прамое п.

2. Тое ці іншае становішча, акалічнасць як прадмет вывучэння і меркавання, задача, якая патрабуе вырашэння, праблема.

   • Аграрнае п.
   • Нацыянальнае п.
   • Пакінуць п. адкрытым.

3. чаго. Справа, акалічнасць, якая датычыцца чаго-н., залежыць ад чаго-н.

   • П. жыцця і смерці (надзвычай важная справа).

◊

• Ставіць пад пытанне што — лічыць нявызначаным, няпэўным, непатрэбным наяўнасць чаго-н.

пытацца, ✂; незак.

Тое, што і пытаць.

• П. дарогі.
• П. пра здароўе.

пытаць, ✂; незак.

1. каго (што), з дадан. сказам і без дапаўнення. Звяртацца да каго-н. з пытаннем, каб даведацца пра што-н., высветліць што-н.

   • У людзей пытай, ды свой розум май (прыказка).
   • Хто пытае, той не блудзіць (прыказка).
   • П. вучня (з мэтай высветліць веды).

2. што і чаго. Прасіць дазволу на што-н., звяртацца з якой-н. просьбай.

   • П. дазволу.
   • П. парады.

3. Патрабаваць прад’явіць (дакумент).

   • П. пасведчанне.

пытляванка, ✂, ж. (разм.).

Пытляваная мука.

пытляваны, ✂.

1. Пра муку: дробна размолаты і прасеяны.

2. Выпечаны з такой мукі.

   • П. хлеб.

пытляваць, ✂; незак.

Дробна размолваць і прасейваць папярэдне ачышчанае зерне.

|| наз. пытляванне, ✂ і пытлёўка, ✂.