Verbum

лучковы, ✂.

Пра інструменты; падобны да лука па сваёй будове, выгляду.

• Лучковая піла.

лучнасць, ✂, ж.

Цесная сувязь, якая прыводзіць да адзінства, згуртаванасці.

• Л. працоўных.

лучнік​¹, ✂, м.

1. Воін, узброены лукам.

2. Спартсмен, які займаецца стральбой з лука.

|| ж. лучніца, ✂.

лучнік​², ✂, м.

Даўнейшае прыстасаванне для асвятлення хаты, у якое ўтыкалася запаленая лучына.

лучына, ✂, ж., зб.

Тонкая доўгая сухая шчэпка, якой даўней асвятлялі сялянскія хаты.

• Дагарае л.
• Нашчапаць лучыны.

|| памянш. лучынка, ✂.

|| прым. лучынны, ✂.

лучыцца, ✂; незак. (разм.).

Злучацца, аб’ядноўвацца.

• Налібоцкая пушча лучыцца з іншымі масівамі беларускіх лясоў.

лучыць​¹, ✂; зак. (разм.).

Трапіць, пацэліць.

• Лучыў у самую дзесятку.

лучыць​², ✂; незак. (разм.).

Злучаць, яднаць.

• Родная мова лучыць усе прадметы школьнага курса.

лучыць​³, ✂; незак.

Паляваць на каго-н. уначы пры яркім асвятленні.

• Л. рыбу (біць восцямі з асветленай лодкі).