Verbum

луб, ✂.

1. Валакністая тканка раслін, па якой перамяшчаюцца арганічныя рэчывы (спец.).

2. Пласт, кавалак кары ліпы, вяза і іншых ліставых дрэў разам з валакністай унутранай часткай.

3. Валакністая тканка некаторых раслін (лёну, канапель), якая ідзе на выраб пражы.

|| прым. лубавы, ✂, лубяны, ✂ і лубачны, ✂.

• Лубавае, лубяное валакно.
• Лубяная, лубачная каробка (зробленая з лубу ў 2 знач.).

лубачны, ✂.

1. гл. луб і лубок.

2. Надрукаваны з лубкоў (у 4 знач.).

   • Лубачныя карцінкі.

Лубачная літаратура —

1. дарэвалюцыйныя танныя і прымітыўныя па зместу масавыя выданні;
2. прымітыўная літаратура, разлічаная на непатрабавальны густ (неадабр.).

лубін, ✂, м.

Травяністая расліна сямейства бабовых, якая высяваецца для ўгнаення глебы і на корм жывёле.

|| прым. лубінавы, ✂.

лубок, ✂, м.

1. Тое, што луб (у 2 знач.).

2. Ручны кораб з лубу.

   • Ісці па ягады з лубкамі.

3. Тонкія дошчачкі, якія накладаюцца на месцы касцявога пералому.

   • Нага ў лубках.

4. Ліпавая дошка, на якой гравіравалася карціна для друкавання, а таксама карціна такога вырабу.

   • Рускі л.

|| прым. лубковы, ✂ і лубачны, ✂.

лубянець, ✂; незак. (разм.).

Станавіцца цвёрдым, як дуб (у 1 знач.).

|| зак. залубянець, ✂ і злубянець, ✂.

лубянка, ✂, ж.

Ручны кораб з лубу (у 2 знач.), бяросты для захоўвання, пераноскі, упакоўкі чаго-н.

лубяны, ✂.

1. гл. луб.

2. Цвёрды, каляны навобмацак.

   • Лубяная тканіна.

3. Пра расліны, якія маюць валакністую тканку, луб (у 2 і 3 знач.).

   • Лубяныя культуры.