Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

луска, , ж.

Дробныя пласцінкі, якімі пакрыта цела рыб, яшчарак, змей.

|| памянш. лусачка, .

|| прым. лускавы, .

луска...

Першая частка складаных слоў са знач. які мае адносіны да лускі, лускавінак, напр. лускаачышчальны, лускакрылы, лускападобны, лускахвосты.

лускаваты, .

Пакрыты луской.

  • Л. ствол дрэва.
  • Лускаватыя паўзуны.
  • Атрад лускаватых (наз.).

|| наз. лускаватасць, .

лускакрылыя, .

Назва атрада насякомых, да якога адносяцца матылькі.

лускат, , м. (разм.).

Трэск, лусканне.

  • Чуўся аддалены л. сухіх галінак.

лускаць, ; незак.

  1. Раскусваць, разгрызаць (шкарлупіну) з трэскам.

    • Л. сланечнік.
  2. Утвараць чым-н. кароткія адрывістыя гукі.

    • Пальцы лускаюць.

|| аднакр. луснуць, .

|| наз. лусканне, .

луста, , ж.

Адрэзаны вялікі плоскі кавалак хлеба і пад.

|| памянш. лустачка, .

|| прым. луставы, .

лусь, у знач. вык. (разм.).

Ужыв. паводле значэння дзеясл. лускаць, луснуць.