лучына, , ж., зб.

Тонкая доўгая сухая шчэпка, якой даўней асвятлялі сялянскія хаты.

  • Дагарае л.
  • Нашчапаць лучыны.

|| памянш. лучынка, .

|| прым. лучынны, .

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)