Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

высмаглы, .

Які страціў вільгаць, высах ад гарачыні.

  • Высмаглыя губы.

высмажыцца, ; зак.

Добра ўсмажыцца.

  • Мяса добра высмажылася.

|| незак. высмажвацца, .

высмажыць, ; зак.

Добра ўсмажыць.

  • В. мяса.

|| незак. высмажваць, .

высмактаць, ; зак.

Смокчучы, выцягнуць.

  • В. кроў з ранкі.
  • В. усе сокі з каго-н. (перан.).

|| незак. высмоктваць, .

высмаліць, ; зак. (разм.).

Знішчыць агнём, сонцам і пад., выпаліць.

  • Пажар высмаліў лес.
  • Спёка высмаліла траву на паплавах.

|| незак. высмальваць, .

высмеяць, ; зак.

Насмешкай паказаць адмоўныя адносіны да каго-, чаго-н.

  • В. мяшчанства.

|| незак. высмейваць, .

высокапастаўлены, .

Які займае высокае грамадскае або службовае становішча.

  • Высокапастаўленая асоба.

высокапрадукцыйны, .

Які вызначаецца вялікай, высокай прадукцыйнасцю.

  • Высокапрадукцыйная праца.

высокасць, , ж.

У дарэвалюцыйнай Расіі: тытулаванне членаў царскага дому (у спалучэнні з займеннікамі ваша, іх, яго, яе).

  • Яго в.

высокатаварны, .

Які выпускае, дае вялікую колькасць таварнай прадукцыі.

  • Высокатаварная гаспадарка.