Verbum

анлайнавы слоўнік

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

а б в г д е ё ж з і й к л м н о п р с т у ф х ц ч ш э ю я

а в к л м н о п р т у х ч ы э -

а в е і л о у

школьнічаць, ✂; незак. (разм.).

Паводзіць сябе па-школьніцку.

|| наз. школьнічанне, ✂.

шкумат, ✂, м. (разм.).

Абрывак, абрэзак (тканіны, скуры і пац.).

Ш. матэрыі.

|| прым. шкуматны, ✂.

шкуматаць, ✂; незак.

Матляннем, тузаннем у розныя бакі рваць, імкнуцца парваць на часткі.

Сабака шкуматаў прасціну.

|| аднакр. шкуматнуць, ✂.

|| зак. пашкуматаць, ✂.

|| наз. шкуматанне, ✂.

шкура, ✂, ж.

Скура з поўсцю, знешняе покрыва цела жывёл; скура з поўсцю, знятая з забітай жывёлы.
- На жывым мядзведзі шкуры не купляй (прыказка).
- З аднаго вала дзвюх шкур не дзяруць (прыказка).
- Ласіная ш.
- Ратаваць сваю шкуру (перан. ратаваць сябе, не думаючы пра іншых; разм. пагард.).
- Быць у чыёй-н. шкуры (перан. быць у чыім-н. становішчы, звычайна дрэнным, незайздросным; разм.).
- Воўк у авечай шкуры (перан. пра злога жорсткага чалавека, які прыкінуўся лагодным).
- Шкуру (дзве шкуры, сем шкур і пад.) драць, лупіць з каго-н. (перан. абіраць, жорстка эксплуатаваць каго-н.; разм.).
- На сваёй шкуры зведаць, адчуць што-н. (зведаць што-н. дрэннае на сабе, на сваім вопыце; разм.).
- Шкуру спусціць з каго-н. (моцна збіць, караючы, а таксама, перан., наогул жорстка абысціся з кім-н., пакараць каго-н.; разм.).
Пра подлага, нізкага чалавека, вымагальніка і шкурніка (разм. пагард.).

|| памянш. шкурка, ✂.

|| прым. шкурны, ✂.

шкурадзёр, ✂, м.

Рабочы бойні, які здзірае шкуры з забітых жывёл.
перан. Пра скнарнага гандляра, спекулянта і пад., жывадзёр.

шкурка, ✂, ж.

гл. шкура.
Папера ці тканіна з нанесеным на яе слоем абразіўнага матэрыялу, якая прымяняецца для шліфавання, зачысткі вырабаў.

шкурнік, ✂, м. (разм. пагард.).

Пра чалавека, які клапоціцца толькі пра асабістую выгаду, не думаючы пра іншых.

|| ж. шкурніца, ✂.

|| прым. шкурніцкі, ✂.

шкурніцтва, ✂, н.

Паводзіны шкурніка.

|| прым. шкурніцкі, ✂.

шкурны, ✂.

гл. шкура.
Заснаваны на імкненні толькі да асабістых выгад, інтарэсаў на шкоду інтарэсам грамадства, своекарыслівы (разм. пагард.).
- Шкурныя намеры.