Verbum

сытны, ✂.

Пажыўны, які добра насычае.

• Сытная вячэра.
• Сытна (прысл.) паснедаць.

|| наз. сытнасць, ✂.

сыты, ✂.

1. Тлусты, укормлены.

   • С. вяпрук.
   • Сытае дзіця.

2. Які наеўся ўдосталь.

   • С. (наз.) галоднаму не спагадае (прыказка).

3. Які ўтрымлівае шмат тлушчу.

   • Сытае мяса.

4. Які жыве ў дастатку, у раскошы (разм.).

   • Сытыя дзялкі.
   • Сытае жыццё.

◊

• Сыты па горла (разм. неадабр.) — з лішкам, дастаткова каму-н. чаго-н.

|| наз. сытасць, ✂.

сыходны, ✂.

1. Які паступова меншае, паніжаецца.

   • У сыходным парадку.
   • С. націск.

2. У матэматыцы: які сходзіцца, супадае.

◊

• Сыходная інтанацыя — з паступовым паніжэннем тону.

сыцець, ✂; незак.

Станавіцца сытым (у 4 знач.), адкормленым.

• Пры доглядзе кабан расце і сыцее.

|| зак. рассыцець, ✂ і пасыцець, ✂.

сыч, ✂, м.

1. Начная птушка атрада соў.

2. перан. Маўклівы, пануры чалавек.

   • Сядзіць с. сычом.

|| прым. сычыны, ✂.

• Сычынае гняздо.

сычуг, ✂, м.

1. Адзін з аддзелаў страўніка жвачных жывёл.

2. Яда з фаршыраванага каровінага страўніка.

|| прым. сычужны, ✂.

сышчык, ✂, м.

Тайны агент вышукной паліцыі.

|| ж. сышчыца, ✂.

|| прым. сышчыцкі, ✂.