Verbum

сып, ✂, м.

Дробныя плямкі ці прышчыкі, якія з’яўляюцца на целе пры некаторых хваробах.

• Алергічны с.

сыпацца, ✂; незак.

1. Пра што-н. сыпкае, дробнае: падаць, валіцца.

   • Са страхі сыплецца снег.
   • З торбы сыплецца мука.
   • Іскры сыплюцца з вачэй (перан.).

2. Пра частыя гукі, словы: чуцца, распаўсюджвацца, гучаць.

   • Услед сыпаліся жарты.

3. Пра тканіну: разбурацца ў выніку выпадання нітак па абрэзаным краі (разм.).

4. перан. Імкліва ў спеху бегчы.

   • З узгорка сыпаліся дзеці.

|| незак. перасыпацца, ✂.

сыпаць, ✂; незак.

1. Прымушаць падаць куды-н., паступова выпускаючы (што-н. сыпкае ці дробнае).

   • С. крупы курам.
   • С. бульбу ў кучу.

2. Пра дробны, часты дождж, снег: ісці, падаць.

   • З вечара сыпаў калючы снег.

3. перан., што, чым. Накіроўваць на каго-н. у вялікай колькасці; надзяляць, асыпаць.

   • С. удары.

4. перан., што, чым і без дапаўнення. Гаварыць хутка і многа (разм.).

   • С. жартамі.

5. перан. Імкліва бегчы, ісці, ехаць (разм.).

   • З хаты сыплюць дзеці.

|| аднакр. сыпнуць, ✂.

сыпка, ✂, ж.

Тое, што і сып.

сыпкі, ✂.

Які складаецца з дробных часцінак, не счэпленых адна з адной, які мае ўласцівасць рассыпацца.

• Сыпкія рэчывы.

|| наз. сыпкасць, ✂.

сыпнатыфозны, ✂.

Хворы на сыпны тыф.

• С. хворы.
• Палата для сыпнатыфозных (наз.).

сыпны:

• сыпны тыф — заразная хвароба, тыф, суправаджаецца з’яўленнем на целе хворага сыпу, плям.

сыпняк, ✂, м. (разм.).

Сыпны тыф.

сыпучы, ✂.

1. Тое, што і сыпкі.

   • С. пясок.

2. Які рассыпаецца; пушысты, лёгкі (пра валасы).

   • Пасля мыцця валасы робяцца сыпучымі.

|| наз. сыпучасць, ✂.