сыч, ✂, м.

  1. Начная птушка атрада соў.

  2. перан. Маўклівы, пануры чалавек.

    • Сядзіць с. сычом.

|| прым. сычыны, ✂.

  • Сычынае гняздо.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)