Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
аеёіоуыэя’
бвгдежзійклмнпрстхцчшя.

вымяральнік, ✂, м.

  1. Прылада, прызначаная для вымярэння.

  2. Тое, што і вымернік.

вымярацца, ✂; незак.

Вызначацца якой-н. мерай.

  • Запасы цукру вымяраюцца сотнямі тон.

вымярэнне, ✂, н.

  1. гл. вымераць.

  2. Працяжнасць вымяральнай велічыні ў якім-н. кірунку.

    • Геаметрычная фігура ў трох вымярэннях.