Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

праматацца, ; зак. (разм.).

Абяднець, разарыцца, неразумна растраціўшы свае грошы, маёмасць.

|| незак. прамотвацца, .

прамаўчаць, ; зак.

  1. Не адказаць, ухіліцца ад адказу.

    • Дыпламатычна п.
  2. Правесці які-н. час у маўчанні.

    • П. хвіліну.

прамахнуцца, ; зак.

  1. Не трапіць у цэль, даць промах.

  2. перан. Памыліцца, схібіць (разм.).

|| незак. прамахвацца, .

прамацаць, ; зак.

  1. Мацаючы, праверыць, выявіць.

    • П. пухліну.
  2. перан. Праглядаючы, вывучаючы, скласці сабе ўяўленне пра каго-, што-н. (разм.).

    • П. новага работніка.

|| незак. прамацваць, .

прамачыць, ; зак.

Даць прамокнуць чаму-н.; насыціць вільгаццю.

  • П. ногі.
  • Дождж добра прамачыў зямлю.

|| незак. прамочваць, .

прамашка, , ж. (разм.).

Тое, што і промах (у 2 знач.).

  • Зрабіць прамашку ў чым-н.

прамежак, , м.

Прастора або час, якія раздзяляюць што-н.

  • П. паміж дзвярамі і ложкам.
  • П. пяць гадоў.

прамежкавы, .

  1. Які ўтварае сабой прамежак.

    • Прамежкавая адлегласць.
  2. перан. Які займае сярэдняе становішча паміж чым-н.

    • Прамежкавая стадыя.

прамежнасць, , ж.

Частка цела паміж заднім праходам і палавымі органамі.

|| прым. прамежнасны, .

праменне, , н., зб.

Прамені.

  • Сонечнае п.