Verbum

мінута, ✂, ж.

1. Адзінка вымярэння часу, роўная ​¹⁄₆₀ гадзіны і складаецца з 60 секунд.

   • Без дваццаці мінут чатыры.

2. Кароткі прамежак часу, імгненне.

   • Мінуты радасці.

3. Адзінка вымярэння вугла і дугі, роўная ​¹⁄₆₀ градуса (спец.).

|| памянш. мінутка, ✂.

• Пачакайце мінутку.

◊

• Мінута ў мінуту — дакладна.

• У адну мінуту — вельмі хутка.

• На адну мінуту (разм.) — ненадоўга.

• Мінута маўчання — знак выказвання жалю з прычыны чыёй-н. смерці.

|| прым. мінутны, ✂.

• Мінутная стрэлка.

мінуўшчына, ✂, м.

Тое, што было раней, што даўно прайшло.

• Сівая м.

мінуцца, ✂; зак.

1. Прайсці, скончыцца.

   • Мінулася пара дажджоў.

2. Застацца ззаду, скончыцца.

   • Мінулася невялічкая вёсачка.

◊

• Мінулася кату масленіца (разм. жарт.) — не ўвесь жа час у дастатку жыць.

мінуць, ✂; зак.

1. Прайсці, праехаць каля каго-, чаго-н., пакінуўшы яго ззаду або збоку.

   • М. азярко.

2. пераважна з адмоўем, чаго. Пазбегнуць чаго-н.

   • Не м. бяды (безас.).
   • Горш калі баішся і ліха не мінеш і надрыжышся.

3. Скончыцца, прайсці (пра час, пару, падзеі і пад.).

   • Вось і лета мінула.

4. Споўніцца (пра ўзрост).

   • Яму мінула сем гадоў.

мінучы, ✂.

Такі, які хутка праходзіць, мінае, недаўгавечны.

• Шчаслівы час — м.