Verbum

шчаціністы, ✂.

1. Пакрыты густым шчаціннем, густа парослы жорсткімі валасамі.

   • Ш. хіб.
   • Ш. твар.

2. Жорсткі, які нагадвае шчацінне (пра валасы, поўсць).

   • Шчаціністыя вусы.

|| наз. шчаціністасць, ✂.

шчацініцца, ✂; незак.

Падымацца ўгору, уставаць тарчма.

• Шчаціняцца валасы на няголеным твары.
• На паляне шчацініцца сівец.

шчацініць, ✂; незак.

Падымаць угору, натапырваць (поўсць, шчацінне і пад.).

• Кошка шчацініць поўсць.
• Вецер шчацініў салому на страсе (перан.).

шчацінка, ✂, ж.

1. гл. шчацінне.

2. Кароткі жорсткі волас.

шчацінне, ✂, ж., зб.

1. Жорсткая прамая шэрсць у некаторых жывёл.

   • Чорнае ш. дзіка.

2. Кароткія жорсткія валасы на няголеным твары (разм.).

   • Ш. пакрыла твар.

3. Жорсткая валасяная частка шчоткі, пэндзля і пад.

|| памянш. шчацінка, ✂.

|| прым. шчацінны, ✂.

шчодры, ✂.

1. Які шырока аказвае дапамогу, ахвотна траціць сродкі на іншых, не скупы.

   • Ш. чалавек.
   • Шчодрай рукой надзяляць каго-н. (не шкадуючы).
   • Ш. на пахвалу (перан. які з ахвотай, многа хваліць).

2. Каштоўны, багаты.

   • Ш. падарунак.
   • Шчодра (прысл.) надзяляць каго-н. чым-н.

3. перан. Моцны, інтэнсіўны ў сваім дзеянні, выяўленні.

   • Ш. бой.
   • Ш. дождж.

|| наз. шчодрасць, ✂.

шчолач, ✂, ж.

Растворанае ў вадзе едкае хімічнае рэчыва, якое ўтвараецца пры злучэнні солі з кіслатой і афарбоўвае лакмусавую паперу ў сіні колер.

|| прым. шчолачны, ✂.

• Шчолачная рэакцыя.

шчолачнасць, ✂, ж.

Ступень насычанасці чаго-н. шчолаччу.

шчотка, ✂, ж.

1. Прыстасаванне для чысткі, мыцця, змятання чаго-н. у выглядзе плоскай калодачкі з густа насаджаным на яе шчаціннем ці іншым матэрыялам.

   • Ш. для абутку.
   • Зубная ш.
   • Ш. для чысткі коней.

2. У коней: частка нагі над капытом і пучок валасоў на гэтым месцы (спец.).

3. Прыстасаванне ў электрамашыне для перадачы току ад вярчальных частак да нерухомых (спец.).

|| памянш. шчотачка, ✂.

|| прым. шчотачны, ✂.

шчоўк, ✂, м.

1. Кароткі сухі гук ад стрэлу, дзеяння якога-н. механізма і пад.

   • Пачуўся металічны ш.

2. вык. Шчоўкнуў (разм.).

   • Ш. курком.