Verbum

сунуцца​², ✂; незак. (разм.).

1. Вельмі павольна рухацца.

   • Калёсы ледзь сунуліся па гразі.
   • Па небе сунуліся дажджавыя хмары.

2. Перамяшчацца, перасоўвацца, спаўзаць куды-н.

   • Пласт саломы паволі сунуўся з воза.

◊

• Сунуцца з (сваім) носам (разм. неадабр.) — умешвацца не ў сваю справу.

сунуць​¹, ✂; зак.

1. Усунуць, укласці ўсярэдзіну чаго-н., пад што-н., пакласці куды-н. спехам.

   • С. палена ў агонь.
   • С. ногі ў валёнкі.
   • С. булку хлеба ў сумку.

2. Даць што-н. спяшаючыся, нядбайна.

   • С. граблі ў рукі.

3. перан. Даць хабар.

   • С. у лапу.

4. Груба ўдарыць, стукнуць (разм.).

   • С. нажом у бок.

5. Паказаць што-н. са злосцю, з незадавальненнем; тыцнуць.

   • С. пропуск вахцёру.

|| незак. соваць, ✂.

сунуць​², ✂; незак.

Перамяшчаць, перасоўваць з месца на месца.

• С. шафу па падлозе.

|| незак. соваць, ✂.

суняцца, ✂; зак.

1. Перастаць шумець, крычаць і пад.; супакоіцца.

   • Дзеці суняліся і леглі спаць.

2. Спыніцца, перастаць дзейнічаць.

   • Вечарам дождж суняўся.
   • На душы не сунімаецца трывога (непакоіць, турбуе).

3. Перастаць рухацца; спыніць рух, ход.

   • Мапеды звярнулі ў лес і суняліся.

|| незак. сунімацца, ✂.

суняць, ✂; зак.

1. Супакоіць, спыніць.

   • С. слёзы.
   • С. кроў.

2. Спыніць, стрымаць рух, праяўленне чаго-н.

   • С. натоўп.

3. Угаманіць, прымусіць супакоіцца.

   • С. дзяцей.

4. перан. Аслабіць, прыглушыць якое-н. пачуццё.

   • С. гнеў.

|| незак. сунімаць, ✂.

суп, ✂, м.

Вадкая страва — адвар з мяса, рыбы, гародніны з дабаўленнем розных прыпраў.

• Рыбны с.
• Малочны с.

|| прым. супавы, ✂.

супадпарадкаваць, ✂; зак. (кніжн.).

Адначасова, на роўных падставах падпарадкаваць многіх каму-, чаму-н.

• Супадпарадкаваныя даданыя сказы.

|| незак. супадпарадкоўваць, ✂.

|| наз. супадпарадкаванне, ✂.

супакоенасць, ✂, ж.

1. Стан спакою, задаволенасці.

2. Страта актыўнасці, задаволенасць дасягнутым.

   • Неапраўданая с.

супакоіцца, ✂; зак.

1. Стаць спакойным, не хвалявацца; перастаць шумець, пачаць весці сябе ціха.

   • С. пасля атакі.
   • Дзеці супакоіліся позна.

2. Перастаць турбавацца.

   • С. на дасягнутым.

3. Аслабіць праяўленне чаго-н.; сціхнуць.

   • Зуб пад раніцу супакоіўся.

4. Стаць спакойным, спыніць рух.

   • Мора супакоілася.

|| незак. супакойвацца, ✂.

|| наз. супакаенне, ✂.

супакоіць, ✂; зак.

1. Прывесці каго-, што-н. у стан спакою; прымусіць весці сябе ціха; утаймаваць.

   • С. вучняў.
   • С. сабаку.
   • С. душу маці.

2. Змякчыць, зрабіць менш інтэнсіўным.

   • С. зубны боль.

|| незак. супакойваць, ✂.

|| наз. супакойванне, ✂ і супакаенне, ✂.