супакоіцца,
-
Стаць спакойным, не хвалявацца; перастаць шумець, пачаць весці сябе ціха.
- С. пасля атакі.
- Дзеці супакоіліся позна.
-
Перастаць турбавацца.
- С. на дасягнутым.
-
Аслабіць праяўленне чаго
-н. ; сціхнуць.- Зуб пад раніцу супакоіўся.
-
Стаць спакойным, спыніць рух.
- Мора супакоілася.
||
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)