супакоіцца, ; зак.

  1. Стаць спакойным, не хвалявацца; перастаць шумець, пачаць весці сябе ціха.

    • С. пасля атакі.
    • Дзеці супакоіліся позна.
  2. Перастаць турбавацца.

    • С. на дасягнутым.
  3. Аслабіць праяўленне чаго-н.; сціхнуць.

    • Зуб пад раніцу супакоіўся.
  4. Стаць спакойным, спыніць рух.

    • Мора супакоілася.

|| незак. супакойвацца, .

|| наз. супакаенне, .

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)