Verbum

супакоіцца, ✂; зак.

1. Стаць спакойным, не хвалявацца; перастаць шумець, пачаць весці сябе ціха.

   • С. пасля атакі.
   • Дзеці супакоіліся позна.

2. Перастаць турбавацца.

   • С. на дасягнутым.

3. Аслабіць праяўленне чаго-н.; сціхнуць.

   • Зуб пад раніцу супакоіўся.

4. Стаць спакойным, спыніць рух.

   • Мора супакоілася.

|| незак. супакойвацца, ✂.

|| наз. супакаенне, ✂.