Verbum

курэнь, ✂, м.

1. Будан (абл.).

2. На Украіне і ў некаторых месцах Дона: жылая хата.

3. Даўней: асобная частка Запарожскага войска, а таксама яе стан.

|| прым. куранны, ✂.

• К. атаман.
• Выбіраць кураннога (наз.).

курэць, ✂; незак.

Тое, што і курыцца (у 1, 2 і 3 знач.).

кусаннік, ✂, м. (разм.).

Недаедзены кавалачак хлеба.

• Я чужых кусаннікаў не ем.

кусацца, ✂; незак.

1. Мець прывычку кусаць (у 1 знач.).

   • Сабака кусаецца.

2. Кусаць адзін аднаго; грызціся (пра сабак, звяроў).

3. перан. Мець уласцівасць раздражняць, пячы скуру (пра крапіву і некаторыя інш. расліны), а таксама пра каляную тканіну.

   • Крапіва кусаецца.
   • Шарсцяная коўдра кусаецца.

кусаць, ✂; незак.

1. Хапаць, раніць зубамі, джалам, прыносячы боль.

   • Сабака кусае.
   • К. сабе губы (выяўляць сваю злосць, прыкрасць і пад.).

2. Захопліваць зубамі, аддзяляць, адкусваць ад чаго-н.

   • К хлеб.
   • К. яблык.

3. перан. Моцна пячы, раздражняць скуру (пра крапіву і некаторыя калючыя расліны).

|| аднакр. кусануць, ✂ і куснуць, ✂.

|| наз. кусанне, ✂.

кусачкі, ✂.

Шчыпцы дня адкусвання, адразання дроту, цвікоў.

кускавы, ✂.

Нарэзаны, паколаты на кускі; у кусках.

• К. цукар.

куслівы, ✂ (разм.).

Які мае здольнасць кусацца, джаліць.

• Куслівыя пчолы.
• К. сабака.

кусок, ✂, м.

1. Адрэзаная, адбітая і пад. частка чаго-н.

   • К. цэглы.
   • К. мяса.
   • К. у горла не лезе (немагчыма есці ад крыўды, перажыванняў і пад.).

2. Наогул частка чаго-н.

   • К. жыцця.

3. Адзінка некаторых тавараў, што выпускаюцца паштучна.

   • К. мыла.

4. Адрэз тканіны.

   • К. шоўку.

|| памянш. кусочак, ✂.

куст​¹, ✂, м.

1. Травяністая расліна з галінамі, якія пачынаюць расці амаль ад зямлі.

   • К. малін.
   • К. агрэсту.
   • У кусты хавацца, уцякаць (таксама перан. ухіляцца ад адказнасці, ад непасрэднай справы).

2. Травяністая расліна, сцёблы якой растуць пучком.

   • К. суніц.

|| памянш. кусцік, ✂ і кусток, ✂.

|| прым. куставы, ✂.

• Куставыя расліны.