Verbum

сырамяць, ✂, ж., зб.

Нядубленая скура (рагатай жывёлы, свіней, ласёў), якая ідзе на конскую збрую і розныя тэхнічныя вырабы.

|| прым. сырамятны, ✂.

• Сырамятная аброць.

сырасць, ✂, ж.

1. гл. сыры.

2. Вільгаць, павышаная вільготнасць у паветры, глебе, памяшканні і пад.

   • С. у пакоі.

сыраядзенне, ✂, н. (спец.).

Ужыванне ў ежу толькі сырой гародніны, пладоў.

сырнік, ✂, м.

Ежа з тварагу, па выгляду падобная на аладку.

• Сырнікі са смятанай.

сыроватка, ✂, ж.

Вадкасць, якая атрымліваецца пры адтопліванні, адстойванні кіслага малака.

|| прым. сыроватачны, ✂.

сырок, ✂, м.

1. гл. сыр.

2. Невялікі брусочак плаўленага сыру ці сырковай масы ў расфасоўцы.

|| прым. сырковы, ✂.

• Сырковая маса.

сыры, ✂.

1. Вільготны, не сухі.

   • Стаяла восеньская сырая пара.
   • У нізіне сыра (у знач. вык.).

2. Пра прадукты харчавання: не печаны, не вараны, не смажаны і пад.

   • Сырая бульба.
   • Сырое мяса.
   • Есці моркву ў сырым выглядзе.

3. Недавараны, недапечаны, недасмажаны.

   • С. пірог.

4. перан. Не да канца апрацаваны, недароблены.

   • С. раман.

|| наз. сырасць, ✂.

сырызна, ✂, ж., зб. (разм.).

1. Недаспелая садавіна, сырая агародніна.

   • Наеўся сырызны.

2. Што-н. сырое, вільготнае.

   • Не дровы, а с.

сырэц, ✂, м.

Не да канца выраблены прадукт, паўфабрыкат.

• Лён-с.

|| прым. сырцовы, ✂.

сырэць, ✂; незак.

Станавіцца сырым (у 1 знач.).

• Памяшканне сырэе.

|| зак. адсырэць, ✂.