Verbum

сцішыцца, ✂; зак.

1. Стаць больш павольным (пра рух машыны).

   • Рух машыны сцішыўся.

2. Пра гукі, шумы: стаць цішэйшым, бясшумным; сціхнуць.

   • У зале сцішыліся гукі акардэона.
   • Перад навальніцай усё сцішылася.

3. Перастаць хвалявацца; супакоіцца, змоўкнуць.

   • Дзіця паплакала і сцішылася.

4. Пра з’явы прыроды: паменшыцца ў сіле; спыніцца.

   • Раніцай дождж сцішыўся.

5. Прыйсці ў стан нерухомасці, спакою.

   • Мора к вечару сцішылася.

|| незак. сцішвацца, ✂ і сцішацца, ✂.

сцішыць, ✂; зак.

1. Зрабіць больш павольным рух, ход і пад.; затрымаць, прыцішыць каго-, што-н.

   • Машына сцішыла ход.
   • С. хуткасць матацыкла.

2. Супакоіць, угаварыць каго-н. перастаць шумець, плакаць і пад.

   • С. дзіця.

3. Зрабіць менш адчувальным, аслабіць што-н.

   • С. боль.
   • С. гнеў (прыглушыць).

|| незак. сцішаць, ✂.

сцішэць, ✂; зак.

1. Пра гукі, шумы: перастаць чуцца, стаць нячутным.

   • Рыканне кароў сцішэла.
   • У лесе сцішэла (безас.).

2. Супакоіцца, перастаць перажываць, хвалявацца і пад.

   • Вярнуўся сын і маці сцішэла (супакоілася).

3. Пра з’явы прыроды: паменшыцца ў сіле, аслабець.

   • Снег сцішэў.
   • Мора сцішэла (супакоілася).

4. Крыху ўціхнуць, перастаць (пра боль).

   • Боль зубоў сцішэў.