Verbum

міралюбны, ✂.

Тое, што і міралюбівы.

|| наз. міралюбнасць, ✂.

мірапамазанне, ✂, н.

Хрысціянскі царкоўны абрад, які заключаецца ў крыжападобным памазанні мірам (пасля хрышчэння дзіцяці, пры каранацыі цароў і г.д.).

міратворац, ✂, м. (уст.).

Той, хто садзейнічае ўстанаўленню міру, спыненню войн, ліквідацыі варожасці.

|| прым. міратворчы, ✂.

мірра, ✂, ж.

Духмяная смала, якая знаходзіцца ў кары некаторых трапічных дрэў, выкарыстоўваецца ў медыцыне і парфумерыі.

|| прым. мірравы, ✂.

мірт, ✂, м.

Паўднёвая вечназялёная куставая або дрэвавая расліна з пахучымі белымі кветкамі.

|| прым. міртавы, ✂.

• М. вянок.
• Сямейства міртавых (наз.).

мірыцца, ✂; незак.

1. Спыняць сварку, варожыя адносіны, пачынаць жыць у згодзе.

2. Цярпіма адносіцца да чаго-н.

   • М. са сваім становішчам.

|| зак. памірыцца, ✂ і прымірыцца, ✂.

|| наз. прымірэнне, ✂.

мірыць, ✂; незак.

Наладжваць мірныя адносіны паміж кім-, чым-н.

• М. суседзяў.
• М. варожыя бакі.

|| зак. памірыць, ✂ і прымірыць, ✂.

|| наз. прымірэнне, ✂.

мірыяды, ✂ (кніжн.).

Незлічона вялікая колькасць.

• М. зорак.