Verbum

выган, ✂, м.

Месца каля вёскі, дзе пасецца жывёла.

|| прым. выганны, ✂.

выгар, ✂, м.

Участак лесу, балота, сенажаці, выпалены агнём, пажарам.

выгарадзіць, ✂; зак.

1. Выдзеліць, аддзяліць агароджай.

   • В. прагон для жывёлы.

2. перан. Узяць пад абарону, пазбавіць ад адказнасці, абвінавачання каго-н. з вінаватых (разм.).

   • В. сябра.

|| незак. выгароджваць, ✂.

выгаралы, ✂.

1. Выпалены; які пасох, загінуў ад спёкі.

   • Выгаралая трава.

2. Які страціў афарбоўку ад уздзеяння сонца.

   • Выгаралыя валасы.
   • Выгаралая хусцінка.

выгараць​¹, ✂; зак.

1. Згарэць поўнасцю.

   • Выгаралі дровы ў печы.
   • Веска выгарала.

2. Выліняць, страціць натуральны колер.

   • Матэрыял выгараў на сонцы.

|| незак. выгараць, ✂ і выгарваць, ✂.

выгараць​², ✂; зак. (разм.).

Станоўча вырашыцца, удацца.

• Справа яго не выгарала.

|| незак. выгараць, ✂.

выгарнуць, ✂; зак.

Выграбці адкуль-н.

• В. жар з печы.

|| незак. выгортваць, ✂.

выгарына, ✂, ж.

Тое, што і выгар.

выгаціць, ✂; зак.

Зрабіць гаць на чым-н.

• В. дарогу бярвеннем.

|| незак. выгачваць, ✂.

выгіб, ✂, м.

Выпукласць, выпуклая лінія згібу.

• В. дугі.
• В. ракі.