Verbum

прымус, ✂, м.

Прыбор для награвання і прыгатавання ежы, з помпай, якая падае гаручае (газу) у гарэлку.

• Шыпеў п. на кухні.

|| прым. прымусны, ✂.

прымусам, прысл.

Сілай, прымушэннем.

• П. даставіць на лячэнне наркамана.

прымусіць, ✂; зак.

Абавязаць, патрэбаваць зрабіць што-н.

• Ніхто мяне не прымусіць ехаць туды.

|| незак. прымушаць, ✂.

|| наз. прымус, ✂ і прымушэнне, ✂.

прымусовы, ✂.

Які праводзіцца, робіцца па прымусу.

• Прымусовыя работы.

|| наз. прымусовасць, ✂.

прымусоўка, ✂, ж. (разм. неадабр.).

Прымусовая работа; тое, што робіцца па прымусу.

прымхі, ✂, ж.

Забабоны, забабонныя прыметы.

прымхлівы, ✂.

Прасякнуты прымхамі, заснаваны на прымхах.

• П. чалавек.

|| наз. прымхлівасць, ✂.

прымчацца, ✂; зак.

Прыехаць, прыбегчы вельмі хутка.

• Прымчаўся конны атрад.

прымы, ✂.

Пражыванне мужчыны пасля жаніцьбы ў сям’і жонкі.

• Пайсці ў п.

прымыканне, ✂, н.

1. гл. прымкнуць.

2. У граматыцы: падпарадкавальная сувязь, пры якой граматычна залежным з’яўляецца слова, якое не мае формазмянення, а таксама дзеепрыслоўе, інфінітыў і форма ступені параўнання.

   • П. прыслоўя да дзеяслова.