Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

прыма-балерына, , ж.

Балерына, якая выконвае першыя ролі.

прымгнуць, ; зак. (разм.).

Заснуць ненадоўга лёгкім сном, задрамаць.

  • П. на хвіліну.

прыменшыць, ; зак. (разм.).

Падаць як крыху меншае, чым на самай справе.

  • П. расходы.
  • П. небяспеку.

|| незак. прымяншаць, .

|| наз. прымяншэнне, .

прымераць, ; зак.

Надзець (адзенне, абутак) для вызначэння адпаведнасці мерцы, прыгоднасці па памеру.

  • П. сукенку.

|| незак. прымерваць, і прымяраць, .

|| наз. прымерка, і прымерванне, .

прымерзнуць, ; зак.

  1. Прыліпнуць пад уздзеяннем марозу.

    • Дошка прымерзла да зямлі.
  2. Крыху змерзнуць, падмерзнуць.

    • Фруктовыя дрэвы прымерзлі.

|| незак. прымярзаць, .

|| наз. прымярзанне, .

прымеркавацца, ; зак.

Сабрацца, падрыхтавацца што-н. рабіць, улічыўшы абставіны.

  • П. скочыць цераз канаву.

|| незак. прымяркоўвацца, .

прымеркаваць, ; зак.

  1. што да чаго. Аднесці да якога-н. тэрміну.

    • П. выданне кнігі да юбілею.
  2. Прыйсці ў патрэбны момант, трапіць у час.

    • Прымеркаваў к самаму абеду.

|| незак. прымяркоўваць, .

прымесь, , ж.

Дадатковы элемент у складзе чаго-н., дамешак.

  • Ачысціць насенне ад прымесей.

|| прым. прымесны, .

  • Прымесныя элементы ў фарбах.

прымета, і прыкмета, , ж.

  1. Адметная рыса, па якой можна пазнаць каго-, што-н.

    • Асобыя прыметы (прыкметы).
    • Прыметы (прыкметы) восені.
  2. У народных уяўленнях: прадвесце чаго-н.

    • Дрэнная п.

  • На прымеце (прыкмеце) быць, мецца у каго (разм.) — пра таго, хто (што) з’яўляецца прадметам чыёй-н. увагі, цікавасці і пад.

прыметнік, , м.

У граматыцы: часціна мовы, якая абазначае якасць, уласцівасць або прыналежнасць і змяняецца па склонах, ліках і родах.

|| прым. прыметнікавы, .