Verbum

прымета, ✂ і прыкмета, ✂, ж.

1. Адметная рыса, па якой можна пазнаць каго-, што-н.

   • Асобыя прыметы (прыкметы).
   • Прыметы (прыкметы) восені.

2. У народных уяўленнях: прадвесце чаго-н.

   • Дрэнная п.

◊

• На прымеце (прыкмеце) быць, мецца у каго (разм.) — пра таго, хто (што) з’яўляецца прадметам чыёй-н. увагі, цікавасці і пад.