Verbum

правіннасць, ✂, ж.

Дрэнны ўчынак, віна.

• Не дараваць нават маленькай правіннасці.

правінцыя, ✂, ж.

1. У некаторых дзяржавах: вобласць, адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка.

2. Мясцовасць, тэрыторыя краіны, аддаленая ад буйных цэнтраў.

   • Глухая п.

|| прым. правінцыяльны, ✂.

правінцыял, ✂, м.

1. Жыхар правінцыі (у 2 знач.; уст.).

2. перан. Чалавек з адсталымі, абмежаванымі поглядамі.

|| ж. правінцыялка, ✂.

правінцыялізм, ✂, м.

Правінцыяльныя погляды, манеры.

правінцыяльны, ✂.

1. гл. правінцыя.

2. перан. Адсталы, абмежаваны ў поглядах, наіўны.

   • Правінцыяльныя норавы.

|| наз. правінцыяльнасць, ✂.

правіснуць, ✂; зак.

Апусціцца, прагнуўшыся ўсярэдзіне пад цяжарам.

• Правады правіслі.

|| незак. правісаць, ✂.

|| наз. правісанне, ✂.

правіцель, ✂, м. (кніжн.).

Асоба, якая правіць краінай, дзяржавай.

|| ж. правіцельніца, ✂.

|| прым. правіцельскі, ✂.

правіцца, ✂; незак.

1. Папраўляцца, ачуньваць (пасля хваробы); паўнець (разм.).

   • Хворы пачаў п.
   • П. на добрых харчах.

2. Рабіцца лепшым.

   • Надвор’е пачало п.

3. Адбывацца, служыцца.

   • Правіцца абедня.

правіць​¹, ✂; незак.

1. Кіраваць, маючы ўладу.

   • П. дзяржавай.

2. Накіроўваць чый-н. рух.

   • П. коньмі, яхтай.

3. Адпраўляць, праводзіць якое-н. дзеянне.

   • П. малебен.

|| наз. праўленне, ✂.

правіць​², ✂; незак.

1. Рамантаваць, папраўляць.

   • П. хамут.

2. Выпраўляць памылкі ў чым-н.

   • П. карэктуру.

3. Тачыць, вастрыць.

   • П. брытву.

|| наз. праўка, ✂.