Verbum

пячаць, ✂, ж.

1. Прылада з наразнымі знакамі для адціскання іх на чым-н. (на паперы, воску, сургучы), а таксама сам адбітак гэтых знакаў, які служыць звычайна для сведчання чаго-н.

   • Сургучная п.
   • Прылажыць п. да паперы.
   • За сямю пячацямі (перан. пра што-н. зусім недаступнае).
   • П. маўчання (перан. пра забарону гаварыць, пра маўклівасць; кніжн.).

2. перан., чаго. Знак, след, адбітак чаго-н. (высок.).

   • П. спакою.
   • П. гора на твары.

пячкур, ✂, м.

Невялікая рачная рыба сямейства карпавых.

|| прым. печкурыны, ✂.

пячнік, ✂, м.

Майстар, які робіць і рамантуе печы.

|| прым. пячніцкі, ✂.

пячонка, ✂, ж.

1. Печань жывёлы як ежа.

   • Паштэт з пячонкі.

2. Тое, што і печань (разм.).

   • Камяні ў пячонцы.

◊

• У пячонках сядзець у каго (разм. неадабр.) — вельмі непакоіць каго-н., дапякаць каго-н.

|| прым. пячоначны, ✂ і пячонкавы, ✂.

пячора, ✂, ж.

Пустая прастора пад зямлёй або ў горным масіве, якая мае выхад на паверхню.

• Сталактытавыя пячоры.

|| прым. пячорны, ✂.

пячорны, ✂.

1. гл. пячора.

2. Які адносіцца да дагістарычных часоў, да жыцця першабытных людзей у пячорах.

   • П. чалавек.
   • П. перыяд.

пячорысты, ✂.

1. З вялікай колькасцю пячор.

   • П. край.

2. Губчаты па будове, з вялікай колькасцю пустот, каналаў (спец.).

   • Пячорыстае цела.

|| наз. пячорыстасць, ✂.

пячурка, ✂, ж.

1. Невялікая ніша ў сцяне печы.

   • Паставіць збан з малаком у пячурку.

2. Невялікая, звычайна часовая печка.

пячы, ✂; незак.

1. Гатаваць (ежу) сухім награваннем на адкрытым агні, у прыску, духу ці на патэльні.

   • П. пірагі.
   • П. бульбу.
   • П. яечню.

2. каго-што і без дапаўнення. Дзеяннем чаго-н. гарачага, едкага ці вельмі халоднага ўтвараць апёк, адчуванне апёку.

   • Сонца пякло неміласэрна.
   • Крапіва пяю.
   • Мароз пёк твар.

|| зак. спячы, ✂.

|| наз. пячэнне, ✂.

пячыся, ✂; незак.

1. Гатавацца сухім награваннем, на адкрытым агні, у духу або на патэльні.

   • Бульба пячэцца ў прыску.
   • Пячэцца яечня на патэльні.

2. Знаходзіцца на моцным сонцы, у гарачым месцы (разм.).

   • П. каля печы.

3. Мець здольнасць, уласцівасць абпальваць, жыгацца.

   • Крапіва пячэцца.

|| зак. спячыся, ✂.