Verbum

вузе́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -е́е; незак.

Станавіцца вузейшым.

|| зак. павузе́ць, -е́е.

вузі́ць, ву́жу, ву́зіш, ву́зіць; ву́жаны; незак., што.

Рабіць вузейшым, звужваць.

В. штаны.

вузка...

Першая састаўная частка складаных слоў, якая ўжыв. ў знач. слова «вузкі», напр.: вузкалобы, вузкаплечы, вузкаспецыяльны.

вузкава́ты, -ая, -ае.

Недастатковы па шырыні.

В. рукаў.

В. праезд.

вузкакале́йка, -і, ДМ -ле́йцы, мн. -і, -ле́ек, ж. (разм.).

Вузкакалейная чыгунка.

вузкакале́йны, -ая, -ае.

З вузкай рэйкавай каляёй.

Вузкакалейная чыгунка.

ву́зкі, -ая, -ае; вузе́йшы.

1. Невялікі ў шырыню, у папярочніку.

Вузкая дарога.

Вузкае месца (перан.: пра цяжкасці ў ажыццяўленні чаго-н.).

2. Вельмі цесны, недастаткова прасторны.

В. рукаў.

Кашуля вузкая ў грудзях.

3. Які ахоплівае нямногае, нямногіх, абмежаваны.

Вузкая спецыяльнасць.

Вузкае кола сяброў.

Вузкая нарада.

4. перан. З абмежаванымі поглядамі, інтарэсамі, недалёкі.

В. кругагляд.

|| наз. ву́зкасць, -і, ж. (да 1 і 4 знач.).

вузлава́ты, -ая, -ае.

1. Які мае вузлы, няроўны.

Вузлаватая пража.

2. З патаўшчэннямі, ушчыльненнямі мышачнай тканкі.

Вузлаватыя вены.

Вузлаватыя пальцы.

|| наз. вузлава́тасць, -і, ж.

вузлавы́, -а́я, -о́е.

1. гл. вузел¹.

2. перан. Асноўны, галоўны, самы істотны.

Вузлавое пытанне.

ву́зы, -аў (высок.).

Тое, што аб’ядноўвае, звязвае, стварае ўнутраную сувязь, адзінства.

В. братэрства, дружбы.