Verbum

віта́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак., каго-што.

1. Звяртацца да каго-, чаго-н. з прывітаннем.

В. знаёмага.

В. дэлегатаў канферэнцыі.

В. гасцей.

Вітаю вас!

2. перан. Ухваляць, выказваць адабрэнне чаго-н.

В. прапанову.

3. Віншаваць.

В. з надыходзячым святам.

|| зак. павіта́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е і прывіта́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. віта́нне, -я, н.

ві́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, м.

Скручаны лазовы ці бярозавы дубец, якім прывязваюць, прымацоўваюць што-н.

|| прым. ві́тачны, -ая, -ае.

вітко́вы¹, -ая, -ае.

Здольны абвівацца вакол чаго-н., павойны.

Вітковыя расліны.

вітко́вы² гл. віток.

віто́к, -тка́, мн. -ткі́, -тко́ў, м.

1. Адзін абарот спіралі.

В. спружыны.

2. Тое, што навіта ў выглядзе спіралі.

В. абмоткі.

3. Пры палёце: адзін абарот на арбіце.

В. касмічнага карабля вакол Зямлі.

|| прым. вітко́вы, -ая, -ае.

вітра́ж, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

Узор са шкла рознага колеру (у вокнах, дзвярах).

|| прым. вітра́жны, -ая, -ае.

вітры́на, -ы, мн. -ы, -ры́н, ж.

Месца за акном магазіна, зашклёная шафа або скрынка для паказу розных тавараў.

Вітрыны магазінаў.

|| прым. вітры́нны, -ая, -ае.

віту́шка, -і, ДМ -шцы, мн. -і, -шак, ж. (спец.).

Прыстасаванне, на якое намотваюць пражу.

ві́хар гл. віхор¹.

віхля́вы, -ая, -ае (разм.).

Які хістаецца з боку ў бок у час руху.

Віхлявая паходка.