Verbum

гідраста́нцыя, -і, мн. -і, -цый, ж.

Тое, што і гідраэлектрастанцыя.

гідратэ́хніка, -і, ДМ -ніцы, ж.

Галіна навукі і тэхнікі, якая займаецца выкарыстаннем водных рэсурсаў у народнай гаспадарцы і рэгуляваннем іх дзеянняў.

|| прым. гідратэхні́чны, -ая, -ае.

гідра́ўліка, -і, ДМ -ліцы, ж.

Навука аб законах раўнавагі і руху вадкасцей і аб спосабах практычнага прымянення гэтых законаў.

|| прым. гідраўлі́чны, -ая, -ае.

Г. прэс.

гідраэлектраста́нцыя, -і, мн. -і, -цый, ж.

Электрастанцыя, якая выкарыстоўвае энергію вады для выпрацоўкі электраэнергіі.

гідро́ліз, -у, м. (спец.).

Абменная рэакцыя паміж рэчывам і вадой.

|| прым. гідро́лізны, -ая, -ае.

гіе́на, -ы, мн. -ы, гіён, ж.

Драпежнае млекакормячае сямейства гіенавых, якое харчуецца мярцвячынай.

Плямістая г.

|| прым. гіе́навы, -ая, -ае.

гіз, -а і -у, м. (разм.).

1. -у, гл. гізаваць.

2. -а, мн. -ы́, -о́ў. Вялікая муха, самка якой жывіцца кроўю жывёлы і чалавека; сляпень.

Г. напаў на скаціну.

гізава́ць, -зу́ю, -зу́еш, -зу́е; -зу́й; незак. (разм.).

Імкліва бегаць, ратуючыся ад укусаў гіза (у 2 знач.).

Каровы гізуюць.

|| наз. гіз, -у, м.

гі́каць, -аю, -аеш, -ае; незак. (разм.).

Утвараць прарэзлівыя, адрывістыя гукі, ускрыкваць.

|| аднакр. гі́кнуць, -ну, -неш, -не; -ні.

|| наз. гі́канне, -я, н. і гік, -у, м.

гі́льдыя, -і, мн. -і, -дый, ж.

1. У сярэдневяковай Еўропе: аб’яднанне купцоў або рамеснікаў, якія абаранялі інтарэсы сваіх членаў.

2. У дарэвалюцыйнай Расіі: адзін з разрадаў, на якія падзялялася купецтва ў залежнасці ад маёмаснага стану.

Купец другой гільдыі.

3. Увогуле саюз, аб’яднанне людзей адной ці падобных прафесій, мэт.

Г. літаратараў.

|| прым. гільдзе́йскі, -ая, -ае.