Verbum

раздзіра́ць гл. разадраць.

раздзьму́хаць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., што (разм.).

Дзьмухаючы, прымусіць гарэць; распаліць.

Р. агонь.

|| незак. раздзьму́хваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. раздзьму́хванне, -я, н.

раздзьму́цца, -му́ся, -ме́шся, -ме́цца; -мёмся, -мяце́ся, -му́цца; -мі́ся; зак.

1. Павялічыцца ў аб’ёме, напоўніўшыся чым-н.; надзьмуцца.

Мяч раздзьмуўся.

2. Уздуцца, распухнуць.

Губа раздзьмулася.

раздзьму́ць, -му́, -ме́ш, -ме́; -мём, -мяце́, -му́ць; -мі́; -му́ты; зак., што.

1. Дзьмучы, дзьмухнуўшы, развеяць, рассеяць што-н. лёгкае.

Р. пыл.

2. Прытокам паветра ўзмацніць гарэнне; распаліць.

Р. жар.

3. Напоўніць паветрам; надзьмуць.

Р. ноздры.

|| незак. раздзіма́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. раздзіма́нне, -я, н.

раздзява́льны, -ая, -ае.

Прызначаны для раздзявання.

Р. пакой.

Прасторная раздзявальная (наз.).

раздзява́льня, -і, мн. -і, -лень і -льняў, ж. і (разм.) раздзява́лка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак, ж.

Тое, што і гардэроб (у 2 знач.).

раздзява́нне гл. раздзець.

раздзява́цца гл. раздзець.

раздзява́ць гл. раздзець.

раздзялі́цца, -дзялю́ся, -дзе́лішся, -дзе́ліцца; зак.

1. гл. дзяліцца.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.), перан. Разысціся ў чым-н., выявіць розніцу, не супасці.

Думкі раздзяліліся.

|| незак. раздзяля́цца, -я́юся, -я́ешся, -я́ецца.

|| наз. раздзяле́нне, -я, н.