Verbum

в’етна́мцы, -аў, адз. -мец, -мца, м.

Народ, які складае асноўнае насельніцтва В’етнама.

|| ж. в’етна́мка, -і, ДМ -мцы, мн. -і, -мак.

|| прым. в’етна́мскі, -ая, -ае.

ветра...

Першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па знач. слову «вецер», напр.: ветрасілавы, ветраўстойлівы.

ветравы́ гл. вецер.

ветраго́н, -а, мн. -ы, -аў, м. (разм., неадабр.).

Легкадумны, пусты чалавек.

|| ж. ветраго́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

|| прым. ветраго́нскі, -ая, -ае.

ве́тразь, -я, мн. -і, -яў, м.

Парус.

Бялее рыбацкі в.

ве́траны, -ая, -ае.

1. Які суправаджаецца ветрам, з ветрам.

В. дзень.

Сягоння ветрана (безас.; у знач. вык.).

2. перан. Легкадумны, пусты.

В. хлопец.

|| наз. ве́транасць, -і, ж. (да 2 знач.).

ветраны́, -а́я, -о́е.

Які прыводзіцца ў рух ветрам.

В. млын.

○

Ветраная воспа — часцей дзіцячая заразная хвароба, якая суправаджаецца буйным сыпам.

ветрасілавы́, -а́я, -о́е.

Які выкарыстоўвае энергію ветру.

Ветрасілавая ўстаноўка.

ве́траць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ае; незак. (разм.).

Прасушвацца, праветрывацца.

ве́трыць, -ру, -рыш, -рыць; незак., што.

Ачышчаць ад смецця на ветры (збожжа).

В. насенне.