Verbum

чынш, -у, м. (гіст.).

1. У феадальнай Еўропе: рэгулярныя натуральныя і грашовыя плацяжы зямельнаму ўласніку за карыстанне зямлёй.

2. У Беларусі і Літве ў 15—19 стст: грашовы аброк.

|| прым. чы́ншавы, -ая, -ае.

чыншаві́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м. (гіст.).

1. У феадальнай Еўропе: селянін, які карыстаўся зямлёй часова або бестэрмінова, за што плаціў чынш.

2. У Беларусі і Літве ў 15—19 стст.: селянін, асноўнай формай павіннасці якога быў грашовы аброк, чынш.

|| прым. чыншаві́цкі, -ая, -ае.

чыранё гл. чыраня.

чыра́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

Тое, што і чырок.

чыраня́ і чыранё, -ня́ці, мн. -ня́ты, -ня́т, н.

Птушаня чырка.

чы́рва гл. чырвы.

чырвана... (гл. чырвона...).

Першая састаўная частка складаных слоў; ужыв. замест «чырвона...», калі націск у другой частцы слова падае на першы склад, напр.: чырванагруды, чырваназорны, чырвананосы, чырванатвары, чырванафлоцец.

чырванабо́кі, -ая, -ае.

3 чырвоным бокам.

Ч. яблык.

чырванава́ты, -ая, -ае.

3 чырвоным адценнем, блізкі па колеры да чырвонага.

чырванаво́кі, -ая, -ае.

3 чырвонымі вачамі.

Чырванавокая плотка.