Verbum

тавараабаро́т, -у, М -ро́це, м.

Абарот тавараў у народнай гаспадарцы.

Рост тавараабароту.

тавараабме́н, -у, м.

Абмен таварамі.

Шырокі т.

|| прым. тавараабме́нны, -ая, -ае.

тавараве́д, -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

Тое, што і таваразнавец.

таваравытво́рца, -ы, мн. -ы, -аў, м.

Той, хто заняты вытворчасцю тавараў.

таваразна́вец, -на́ўца, мн. -на́ўцы, -на́ўцаў, м.

Спецыяліст у галіне таваразнаўства.

таваразна́ўства, -а, н.

Сукупнасць ведаў пра тавар як прадмет гандлю, пра яго ўласцівасці, гатункі і спажывецкае значэнне.

|| прым. таваразна́ўчы, -ая, -ае.

таваразна́ўца, -ы, мн. -ы, -аў, м.

Тое, што і таваразнавец.

тавараправо́дны, -ая, -ае (спец.).

Які мае адносіны да руху тавараў ад вытворцы да спажыўца.

тава́рнасць, -і, ж. (спец.).

Здольнасць вырабляць прадукцыю для рынку.

тава́рны, -ая, -ае.

1. гл. тавар.

2. Які мае адносіны да перавозкі тавараў.

Т. цягнік.

Таварная станцыя.

3. Які з’яўляецца таварам (звычайна аб прадуктах сельскай гаспадаркі; спец.).

Таварнае збожжа.