Verbum

княгі́ня, -і, мн. -і, -гінь, ж.

Жонка князя.

княжна́, -ы́, мн. -ы́, -жо́н, ж.

Тое, што і князёўна.

кня́жыць, -жу, -жыш, -жыць; незак.

Правіць княствам.

|| наз. кня́жанне, -я, н.

князёўна, -ы, мн. -ы, -зёвен і -аў, ж.

Незамужняя дачка князя.

князь, -я, мн. князі́, -ёў, м.

1. Правадыр войска і правіцель феадальнай манархічнай дзяржавы або асобнага ўдзельнага княства.

Полацкі к.

2. Тытул такіх асоб, які перадаваўся ў спадчыну або прысвойваўся царом як узнагарода, а таксама асоба, якая мела такі тытул.

|| пагард. князёк, -зька́, мн. -зькі́, -зько́ў, м.

|| прым. кня́жацкі, -ая, -ае.

К. палац.

К. тытул.

кня́ства, -а, мн. -ы, -аў, н.

1. Феадальнае ўладанне на чале з князем.

Пінскае к.

2. У складзе назвы некаторых сучасных дзяржаў.

К.

Ліхтэнштэйн.