Verbum

вадаво́з, -а, мн. -ы, -аў, м.

Той, хто возіць ваду.

вадаво́зны, -ая, -ае.

Які служыць для перавозкі вады.

Вадавозная бочка.

вадагрэ́йны, -ая, -ае.

Прызначаны для награвання вады.

В. кацёл.

вадаём, -а, мн. -ы, -аў, м.

Натуральная або штучная ўпадзіна, напоўненая вадой; басейн.

Натуральны в.

|| прым. вадаёмны, -ая, -ае.

вадазлі́ў, -ліва, мн. -лівы, -ліваў, м. (спец.).

Адтуліна ў верхняй частцы плаціны для сцёку лішняй вады.

|| прым. вадазлі́ўны, -ая, -ае.

вадака́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

Спецыяльнае збудаванне з помпамі для падачы вады.

вадала́з, -а, мн. -ы, -аў, м.

Спецыяліст, які займаецца падводнымі работамі ў спецыяльным воданепранікальным касцюме.

|| прым. вадала́зны, -ая, -ае.

Вадалазныя работы.

вадалі́ў, -ліва, мн. -лівы, -ліваў, м.

1. Рабочы, які вылівае або адпампоўвае ваду.

2. Старшы рабочы на баржы.

вадаме́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Прылада для вымярэння расходу вады.

2. Вымяральная рэйка для назірання за ўзроўнем вады.

|| прым. вадаме́рны, -ая, -ае.

вадано́с, -а, мн. -ы, -аў, м.

Той, хто носіць ваду.