Verbum

кунстка́мера, -ы, мн. -ы, -мер, ж. (уст.).

Збор гістарычных, мастацкіх і пад. рэдкасцей, а таксама памяшканне для такога збору.

кунту́ш, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

Старадаўняя польская і ўкраінская адзежына ў выглядзе каптана з шырокімі адкіднымі рукавамі.

ку́па, -ы, мн. -ы, куп, ж.

1. Група дрэў, кустоў, якія густа растуць.

К. кустоў.

2. Гурт, група (людзей).

К. людзей.

Калі робіш у купе, то не баліць у пупе (з нар.).

3. Вялікая колькасць чаго-н., куча (разм.).

К. саломы.

◊

Да купы (разм.) — у адно месца.

ку́пал, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Дах, верхняе скляпенне ў форме паўшар’я.

К. цырка.

2. перан. Пра якую-н. паверхню, прадмет, што маюць такую форму.

К. неба.

К. парашута.

|| прым. ку́пальны, -ая, -ае.

Купальнае перакрыцце.

купа́лка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак, ж.

1. Род травяністых раслін сямейства складанакветных з дробнымі кветкамі.

2. Купальская песня.

Купа́лле, -я, н. (з вялікай літары).

Старажытнае свята летняга сонцастаяння ва ўсходніх славян, якое святкуецца ў ноч на 7 ліпеня (24 чэрвеня па старым стылі).

|| прым. купа́льскі, -ая, -ае.

Купальская ноч.

Купальская кветка.

купа́льнік¹, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Жаночы касцюм для купання.

купа́льнік², -у, м.

Высокая травяністая расліна сямейства складанакветных з жоўтымі кветкамі (скарыстоўваецца ў медыцыне).

купа́льня, -і, мн. -і, -лень і -льняў, ж.

Пабудова на вадзе або ля вады для купання.

купа́льшчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто купаецца (у рацэ, возеры, моры).

|| ж. купа́льшчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.