Verbum

ферме́нт, -у, М -нце, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Бялковае рэчыва, якое выпрацоўваецца клеткай і паскарае хімічныя рэакцыі ў жывых сістэмах.

|| прым. ферме́нтны, -ая, -ае.

фе́рмер, -а, мн. -ы, -аў, м.

Уладальнік або арандатар фермы¹ (у 2 знач.).

|| прым. фе́рмерскі, -ая, -ае.

фе́рмерства, -а, н.

1. Фермерская сістэма гаспадаркі.

2. зб. Фермеры.

ферт, -а, М -рце, мн. -ы, -аў, м.

1. Старая назва літары «ф».

2. Самаздаволены, фарсісты і франтаваты чалавек (разм.).

◊

Хадзіць фертам (разм.) — мець самаздаволены выгляд.

фе́ска, -і, ДМ фе́сцы, мн. -і, -сак, ж.

Шапачка ў форме ўсечанага конуса з кутасом (галаўны ўбор у некаторых краінах Блізкага Усходу).

фесто́н, -у, мн. -ы, -аў, м.

Адзін з выступаў зубчастай аблямоўкі па краях сукенкі, фіранкі, штор і пад.

|| памянш. фесто́нчык, -а, мн. -і, -аў, м.

|| прым. фесто́нны, -ая, -ае.

фестыва́ль, -ю, мн. -і, -яў, м.

Шырокая грамадская ўрачыстасць з паказам і праглядам дасягненняў якіх-н. відаў мастацтва.

Ф. дакументальных фільмаў.

|| прым. фестыва́льны, -ая, -ае.

фетр, -у, м.

Лепшы гатунак лямцу, які ідзе на выраб капелюшоў, валёнак і інш.

|| прым. фе́травы, -ая, -ае.

феты́ш, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. У першабытных народаў: прадмет, надзелены звышнатуральнай магічнай сілай, які служыць аб’ектам рэлігійнага культу.

2. перан. Тое, што карыстаецца бясспрэчным прызнаннем, чаму вераць і слепа пакланяюцца.

фетышызава́ць, -зу́ю, -зу́еш, -зу́е; -зу́й; -зава́ны; зак. і незак., што.

Ператварыць (ператвараць) што-н. у фетыш (у 2 знач.); адносіцца да чаго-н. як да фетыша.

|| наз. фетышыза́цыя, -і, ж.