Verbum

кру́шня, -і, мн. -і, -шань і -шняў, ж. (разм.).

Куча камення.

крушо́н, -у, м.

1. Сумесь белага вінаграднага віна з ромам або каньяком з дабаўленнем свежых фруктаў.

2. Прахаладжальны фрукговы напітак.

У такую спёку шкляначка крушону выратавала б душу ад пакуты.

|| прым. крушо́нны, -ая, -ае.

крушы́на, -ы, ж.

Невялікае лісцевае дрэва сямейства крушынавых з чорнымі неядомымі ягадамі, а таксама слабіцельная настойка з кары гэтага дрэва.

|| прым. крушы́навы, -ая, -ае.

К. куст.

Сямейства крушынавых (наз.).

крушы́ннік, -у, м.

Зараснік крушыны.

крушэ́нне, -я, н.

1. Няшчасны выпадак, катастрофа (цягніка, судна і пад.).

Пацярпець к.

2. перан. Гібель, крах.

К. надзей і планаў.

крыва...

Першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па знач. слову «крывы», напр.: крывабокі, крывалінейны, крываногі.

крывабо́кі, -ая, -ае.

Са скрыўленым бокам або бакамі.

|| наз. крывабо́касць, -і, ж.

крыва́віцца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -віцца; незак.

Выдзяляць кроў; кроватачыць.

Рана крывавіцца.

крыва́віць, -ва́ўлю, -ва́віш, -ва́віць; незак.

1. каго-што. Біць, разбіваць да крыві.

К. ногі аб калючкі.

2. Тое, што і крывавіцца (разм.).

Рана крывавіць.

крыва́вы, -ая, -ае.

1. Напоўнены, пакрыты кроўю, з прымессю крыві.

К. мазоль.

Крывавая рана.

2. Які суправаджаецца кровапраліццем, гібеллю многіх людзей.

Крывавае злачынства.

К. бой.

3. Які ўчыніў многа забойстваў.

К. кат.

4. перан. Вельмі пакутлівы, цяжкі.

Крывавая праца.

К. пот.

|| наз. крыва́васць, -і, ж.