Verbum

тапані́міка, -і, ДМ -міцы, ж. (спец.).

Раздзел мовазнаўства, які вывучае тапонімы, заканамернасці іх узнікнення, развіцця і функцыянавання.

|| прым. тапанімі́чны, -ая, -ае.

тапані́мія, -і, ж. (спец.).

Сукупнасць тапонімаў якой-н. мясцовасці, краіны.

Т.

Віцебшчыны.

Т.

Беларусі.

|| прым. тапанімі́чны, -ая, -ае.

тапары́шча, -а, мн. -ы, -ры́шч і -аў, н.

Дзяржанне тапара.

Бярозавае т.

та́пачкі, -чак, адз. та́пачка, -і, ДМ -чцы, ж. і та́пачак, -чка, м.

Тое, што і тапкі.

Спартыўныя т.

тапе́лец, -льца, мн. -льцы, -льцаў, м.

Чалавек, які ўтапіўся або топіцца.

тапёр, -а, мн. -ы, -аў, м. (гіст.).

Музыкант, які іграе на танцавальных вечарах, суправаджае нямыя фільмы.

|| ж. тапёрка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак.

тапінамбу́р і тапіна́мбур, -у, м.

Шматгадовая травяністая расліна сямейства складанакветных з прыдатнымі для яды клубнямі; земляная груша.

тапі́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

Буйная няпарнакапытная млекакормячая жывёліна трапічных лясоў з выцягнутымі ў невялікі хобат верхняй губой і носам.

Сямейства тапіраў.

тапі́цца¹, таплю́ся, то́пішся, то́піцца; незак.

1. Пазбаўляць сябе жыцця, кінуўшыся ў ваду.

2. Пагружацца ў што-н. вязкае, зыбкае; вязнуць, засядаць у чым-н.

|| зак. утапі́цца, утаплю́ся, уто́пішся, уто́піцца.

|| наз. тапле́нне, -я, н.

тапі́цца², 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., то́піцца; незак.

Награваючыся, станавіцца мяккім, вадкім.

Воск топіцца.

|| наз. тапле́нне, -я, н.