рыхлі́цель, -я, мн. -і, -яў, м.
Сельскагаспадарчая прылада для рыхлення глебы.
рыхлі́ць, -лю́, -лі́ш, -лі́ць; -лі́м, -ліце́, -ля́ць; ры́хлены; незак., што.
Рабіць рыхлым (звычайна пра ўскопванне).
Р. глебу.
|| зак. узрыхлі́ць, -лю́, -лі́ш, -лі́ць; -лі́м, -ліце́, -ля́ць; -ры́хлены і разрыхлі́ць, -лю́, -лі́ш, -лі́ць; -лі́м, -ліце́, -ля́ць; -ры́хлены.
|| наз. рыхле́нне, -я, н., узрыхле́нне, -я, н. і разрыхле́нне, -я, н.
ры́хлы, -ая, -ае.
1. Порысты, рассыпісты, мяккі.
Р. снег.
Рыхлая глеба.
2. перан. Пра стыль, выклад: расплывісты і вялы.
Рыхлая кампазіцыя.
|| наз. ры́хласць, -і, ж.
рыхт, -у, -хце, м. (разм.).
У выразе: рыхт у рыхт — дакладна такі або такі самы.
Зрабіў р. у р. як ты сказаў.
рыхтава́цца, -ту́юся, -ту́ешся, -ту́ецца; -ту́йся; незак.
1. да чаго, у што і з інф. Рабіць прыгатаванні да чаго-н.
Р. да зімы.
Р. ў дарогу.
Р. да экзаменаў.
2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Быць у стане ці працэсе падрыхтоўкі; наспяваць, быць наперадзе.
Рыхтуюцца важныя падзеі.
рыхтава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны; незак.
1. каго-што. Рабіць годным, гатовым (для выкарыстання, ужывання, для ажыццяўлення чаго-н., для работы).
Р. глебу пад пасевы.
Р. хворага да аперацыі.
Р. кадры.
2. што. Працаваць над выкананнем чаго-н., распрацаваць што-н.
Р. матэрыялы для даклада.
Р. дыпломную работу.
3. што. Збірацца, намервацца зрабіць што-н., задумваць што-н.
Р. удар па праціўніку.
4. што. Варыць ежу, гатаваць.
Р. вячэру.
ры́хтык, прысл. (разм.).
Правільна, якраз, дакладна (таксама, такі самы).
Зраблю р. так, як ты сказаў.
Сын — р. бацька (у знач. прым., нязм.).
ры́цар, -а, мн. -ы, -аў, м.
1. У сярэдневяковай Еўропе: феадал, які належаў да ваенна-землеўладальніцкага саслоўя, а таксама цяжкаўзброены воін, які знаходзіўся ў васальнай залежнасці ад свайго сюзерэна.
Р. журботнага вобраза (пра Дон-Кіхота, героя рамана Сервантэса). Р. без страху і дакору (перан.: пра смелага, ва ўсім бездакорнага чалавека; высок.). Р. плашча і кінжала (перан.: тайны грабежнік і забойца; кніжн.).
2. перан. Самаадданы, высакародны чалавек (высок.).
Р. рэвалюцыі.
|| прым. ры́царскі, -ая, -ае.
Рыцарскія даспехі.
Р. ўчынак.
ры́царства, -а, н.
1. зб. У феадальнай Еўропе: прывілеяванае ваенна-землеўладальніцкае саслоўе, рыцары (у 1 знач.).
2. Самаадданасць, высакародства (кніжн.).
Праявіць р.
ры́цца, ры́юся, ры́ешся, ры́ецца; незак.
1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Капацца ў чым-н. рыхлым, сыпкім (пра жывёл).
На пожні рыліся свінні.
2. перан. Перабіраць, перакладваць што-н. (звычайна шукаючы што-н.).
Р. ў шуфлядзе.