Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

кровападцёк, -у, мн. -і, -аў, м.

Сіняк ад падскурнага кровазліцця, выкліканага ўдарам і пад.

|| прым. кровападцёчны, -ая, -ае.

кровапралі́тны, -ая, -ае.

Які суправаджаецца кровапраліццем.

Кровапралітная вайна.

|| наз. кровапралі́тнасць, -і, ж.

кровапралі́цце, -я́, н.

Забойства, масавая гібель людзей.

Пазбегнуць кровапраліцця.

кровапуска́нне, -я, н.

Спусканне з арганізма пэўнай колькасці крыві з лячэбнай мэтай.

|| прым. кровапуска́льны, -ая, -ае.

кроваспыня́льны, -ая, -ае.

Прызначаны для спынення кровацячэння.

Кроваспыняльныя сродкі.

кроватачы́вы, -ая, -ае.

Такі, з якога выдзяляецца, цячэ кроў.

|| наз. кроватачы́васць, -і, ж.

кроватачы́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., кравато́чыць; незак.

Выдзяляць кроў.

Рана пачала к.

кровацячэ́нне, -я, н.

Выцяканне крыві з крывяносных сасудаў.

К. з вены.

кро́іць, кро́ю, кро́іш, кро́іць; кро́ены; незак., што.

1. Разразаць (матэрыю, футра і пад.) на кавалкі пэўнай велічыні, выразаць па мерцы часткі чаго-н.

К. сукно.

К. сукенку.

2. Адразаць часткі ад цэлага або разразаць на кавалкі чым-н. вострым.

К. хлеб.

К. лыка.

3. перан. Прыносіць каму-н. душэўны боль (разм.).

К. сэрца.

|| зак. вы́краіць, -краю, -краіш, -краіць; -краены (да 1 знач.) і скро́іць, скро́ю, скро́іш, скро́іць; скро́ены (да 1 знач.).

|| наз. кро́йка, -і, ДМ кро́йцы, ж. (да 1 і 2 знач.) і крой, -ю, м. (да 1 і 2 знач.).

Курсы кройкі і шыцця адзення.

|| прым. кро́ільны, -ая, -ае (спец.).

К. стол.

крой, -ю, м.

1. гл. кроіць.

2. Фасон, пакрой (спец.).

Касцюм прамога крою.