Verbum

крамо́льнік, -а, мн. -і, -аў, м. (уст.).

Змоўшчык, бунтаўшчык, а таксама наогул чалавек, які выступае супраць улады, законаў.

|| прым. крамо́льніцкі, -ая, -ае.

крамо́льнічаць, -аю, -аеш, -ае; незак. (уст.).

Займацца крамолай (у 1 знач.), бунтаваць.

крамяне́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -е́е; незак.

Станавіцца крамяным, цвярдзець, налівацца.

Качаны капусты крамянеюць.

|| зак. акрамяне́ць, -е́е.

крамянёвы гл. крэмень.

крамяні́сты, -ая, -ае.

1. Усеяны каменнем, камяністы.

Крамяністая дарога.

2. Які складаецца з крэменязёму.

К. сланец.

|| наз. крамяні́стасць, -і, ж. (да 1 знач.).

крамя́ны, -ая, -ае.

1. Пругкі, цвёрды, сакавіты.

К. качан капусты.

2. Поўны сілы і здароўя (пра чалавека).

3. перан. Свежы, ядраны.

Крамянае надвор’е.

|| наз. крамя́насць, -і, ж.

кран¹, -а, мн. -ы, -аў, м.

Прыстасаванне ў выглядзе трубкі для выпускання вадкасці або газу з рэзервуара або трубаправода.

Уключыць к. з гарачай вадой.

|| прым. кра́навы, -ая, -ае і кра́нны, -ая, -ае.

кран², -а, мн. -ы, -аў, м.

Механізм для пад’ёму і перамяшчэння грузаў.

Вежавы к.

Пад’ёмны к.

|| прым. кра́навы, -ая, -ае.

крана́льны, -ая, -ае.

Які кранае, хвалюе.

Кранальная карціна.

|| наз. крана́льнасць, -і, ж.

кранаўшчы́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Машыніст, які абслугоўвае кран².

|| ж. кранаўшчы́ца, -ы, мн. -ы, -чы́ц.

|| прым. кранаўшчы́цкі, -ая, -ае (разм.).