Verbum

танк¹, -а, мн. -і, -аў, м.

Баявая браніраваная машына на гусенічным хаду з вялікай праходнасцю, узброеная пушкай і кулямётамі, устаноўленымі ў рухомай гарматнай вежы.

|| прым. та́нкавы, -ая, -ае.

Танкавая калона.

танк², -а, мн. -і, -аў, м.

Спецыяльна абсталяваны рэзервуар для захоўвання і транспарціроўкі вадкасцей.

танка...¹ (гл. тонка...).

Першая састаўная частка складаных слоў; ужыв. замест «тонка...», калі націск у другой частцы слова падае на першы склад, напр.: танкадзюбы, танкалісты, танканогі, танкаплёначны, танкарунны, танкаскуры, танкаслойны, танкастволы, танкасценны, танкашыі.

танка...², Першая састаўная частка складаных слоў са знач. танк, танкавы, напр.: танкабудаванне, танкабудаўнічы, танкаваджэнне, танкадром, танкашлем.

танкава́ты, -ая, -ае.

Трохі тонкі; танчэйшы, чым трэба.

Танкаватая тканіна.

танкагу́бы, -ая, -ае.

3 тонкімі губамі.

танкадро́м, -а, мн. -ы, -аў, м.

Участак мясцовасці, абсталяваны для выпрабавання танкаў і іншых гусенічных машын, а таксама для навучання танкістаў.

танкано́гі, -ая, -ае.

3 тонкімі нагамі.

Т. бусел.

танкапра́д, -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

Род матыля.

танкару́нны, -ая, -ае.

3 тонкім руном.

Танкарунныя авечкі.