Verbum

недабрая́касны, -ая, -ае.

1. Нізкай якасці; дрэнны.

Недабраякасныя тавары.

2. Тое, што і злаякасны.

|| наз. недабрая́каснасць, -і, ж.

недаве́р, -у, м.

Сумненне ў правільнасці, праўдзівасці чаго-н., падазронасць, адсутнасць даверу.

Адносіцца з недаверам.

недаве́рак, -рка, мн. -ркі, -ркаў, м. (разм.).

Той, хто не верыць у што-н.; недаверлівы чалавек.

недаве́р’е, -я, н.

Тое, што і недавер.

недаву́чка, -і, ДМ -у, Т -ам, м.; ДМ -чцы, Т -ай (-аю), ж., мн. -і, -чак (разм.).

Недавучаны, маладасведчаны чалавек.

недавя́рак, -рка, мн. -ркі, -ркаў, м. (разм.).

1. Чалавек, які не верыць у Бога; бязбожнік.

2. Бязлітасны, жорсткі чалавек; ліхадзей.

недагле́дзець, -ле́джу, -ле́дзіш, -ле́дзіць; -ле́джаны; зак., каго-што і без дап.

1. Праявіць недастаткова ўвагі пры наглядзе за кім-, чым-н., не ўберагчы ад каго-, чаго-н.

Н. дзіця.

2. Не заўважыць, правяраючы што-н.

Карэктар недагледзеў памылку.

недагля́д, -у, М -дзе, м.

Недастатковы нагляд за кім-, чым-н.; памылка, промах, зробленыя з-за няўважлівасці, нядбайнасці.

Дапусціць н.

недако́рм, -у, м.

Недастатковае кармленне, харчаванне; няпоўная выдача корму.

Н. затрымлівае рост маладняку.

недаку́рак, -рка, мн. -ркі, -ркаў, м.

Рэштка недакуранай папяросы, цыгары, акурак.