Verbum

валту́зіць, -ту́жу, -ту́зіш, -ту́зіць; незак., каго (разм.).

1. Тармасіць, тузаць.

В. за рукаў каго-н.

2. перан. Бесперастанку турбаваць.

В. па дробязных справах.

валтузня́, -і́, ж. (разм.).

Шумны бязладны рух.

За сцяной чулася нейкая в.

валу́й, -я́, мн. -і́, -ёў, м.

Жаўтавата-белага колеру грыб сямейства сыраежкавых з увагнутай ліпкай шапкай.

валу́н, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

Вялікі камень — абломак горнай пароды.

|| прым. валу́нны, -ая, -ае.

валы́нка¹, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

Духавы народны музычны інструмент, зроблены з некалькіх трубак, устаўленых у скураны мяшок.

валы́нка², -і, ДМ -нцы, ж.

Зацяжная справа; важданіна.

В. з рэцэнзіяй.

◊

Цягнуць валынку — марудзіць з ажыццяўленнем чаго-н.

вальдшнэ́п, -а, мн. -ы, -аў, м.

Тое, што і слонка.

|| прым. вальдшнэ́павы, -ая, -ае.

валье́ра, -ы, мн. -ы, -е́р, ж.

Абгароджаная пляцоўка для ўтрымання жывёлы, птушак (у заапарку і пад.).

|| прым. валье́рны, -ая, -ае.

Вальернае ўтрыманне звяроў.

вальнаду́мец, -мца, мн. -мцы, -мцаў, м.

Той, хто вызначаецца вальнадумствам.

|| ж. вальнаду́мка, -і, ДМ -мцы, мн. -і, -мак (разм.).

вальнаду́мства, -а, н.

Крытычныя або негатыўныя адносіны да існуючых парадкаў [спачатку да рэлігіі].

|| прым. вальнаду́мны, -ая, -ае.

В. настрой.