Verbum

не́вуцтва, -а, н.

Адсутнасць ведаў, неадукаванасць, недасведчанасць у чым-н.

Праявіць н.

невыго́да, -ы, ДМ -дзе, мн. -ы, -го́д, ж.

1. пераважна мн. Адсутнасць, недахоп неабходных выгод.

Невыгоды кватэры.

2. Нягода, непрыемнасць; цяжкае становішча (разм.).

Невыгоды жыцця.

невыго́дны, -ая, -ае.

1. Які не мае выгод, дрэнна прыстасаваны для чаго-н.

Невыгодная кватэра.

2. Неспрыяльны, нязручны, непрыемны.

Невыгоднае становішча.

|| наз. невыго́днасць, -і, ж.

невыка́зны, -ая, -ае.

Такі, што цяжка або немагчыма выказаць, перадаць словамі.

Невыказная прыгажосць.

|| наз. невыка́знасць, -і, ж.

невыкана́льны, -ая, -ае.

Такі, што не можа быць выкананы.

Невыканальнае заданне.

Невыканальнае патрабаванне.

|| наз. невыкана́льнасць, -і, ж.

невыкана́нне, -я, н.

1. Нездзяйсненне таго, што было даручана, намечана, меркавалася зрабіць.

Н. планавых заданняў.

2. Ухіленне ад выканання пастаноў, законаў.

невыкараня́льны, -ая, -ае.

Які не паддаецца выкараненню.

Невыкараняльныя недахопы.

|| наз. невыкараня́льнасць, -і, ж.

невыла́зны, -ая, -ае.

1. Такі, па якім цяжка прайсці, з якога цяжка выбрацца; непраходны.

Невылазная гразь.

2. перан. Такі, ад якога цяжка, немагчыма вызваліцца.

Н. доўг.

невыле́чны, -ая, -ае.

Які нельга вылечыць.

Невылечная хвароба.

|| наз. невыле́чнасць, -і, ж.

невыме́рны, -ая, -ае.

Які не паддаецца вымярэнню, вельмі вялікі.

Невымерныя прасторы.

|| наз. невыме́рнасць, -і, ж.