Verbum

неабчаса́ны, -ая, -ае.

1. Неапрацаваны часаннем².

Н. камень.

2. перан. Неадукаваны, некультурны, грубы (разм.).

неаглабалі́зм, -у, м.

Імкненне вялікай дзяржавы да сусветнага панавання.

Палітыка неаглабалізму.

|| прым. неаглабалі́сцкі, -ая, -ае.

Неаглабалісцкія імкненні.

неагля́дны, -ая, -ае.

Тое, што і неабсяжны.

Неаглядныя прасторы.

|| наз. неагля́днасць, -і, ж.

неадабра́льны, -ая, -ае.

Які выражае неадабрэнне.

Н. погляд.

|| наз. неадабра́льнасць, -і, ж.

неадабрэ́нне, -я, н.

Адмоўная ацэнка каго-, чаго-н.

Выказаць сваё н.

неаддзе́льны, -ая, -ае.

Такі, якога нельга аддзяліць ад другога.

Неаддзельныя паняцці.

|| наз. неаддзе́льнасць, -і, ж.

неад’е́мны, -ая, -ае. (кніжн.).

Які з’яўляецца састаўной, арганічнай часткай каго-, чаго-н.; неадрыўны.

Народнасць — неад’емная рыса творчасці Якуба Коласа.

|| наз. неад’е́мнасць, -і, ж.

неадкла́дны, -ая, -ае.

Які нельга адкласці; тэрміновы.

Н. рамонт.

Неадкладная дапамога.

|| наз. неадкла́днасць, -і, ж.

не́адкуль, прысл.

Няма такога месца, адкуль можна было б узяць, узяцца, з’явіцца і пад.

Гасцей чакаць н.

неадлу́чны, -ая, -ае.

1. Які пастаянна знаходзіцца пры кім-, чым-н.

Н. спадарожнік.

2. Такі, у час якога нікуды не адлучаюцца.

Неадлучнае дзяжурства.

|| наз. неадлу́чнасць, -і, ж. (да 1 знач.).