Verbum

нава́р, -у, м.

1. Вадкасць, насычаная рэчывамі тых прадуктаў, што ў ёй варацца, а таксама тлушч, які ўсплывае наверх пры варцы стравы з жывёльных прадуктаў.

Мясны н.

2. перан. Прыбытак, выгада ад чаго-н.

Вялікага навару тут не атрымаеш.

наваражы́ць, -ражу́, -ро́жыш, -ро́жыць; -ро́жаны; зак., што і чаго (разм.).

Варожачы, прадказаць.

Н. доўгае жыццё.

на́варат,

У выразе: другім наваратам — другі раз.

Ворага перамаглі другім наваратам.

нава́рванне гл. наварыць.

нава́рка гл. наварыць.

наварны́ гл. наварыць.

наваро́чаць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., чаго.

1. Абярнуць, паваліць на бок вялікую колькасць чаго-н.

Буран наварочаў многа дрэў.

2. Накідаць у вялікай колькасці (разм.).

Н. кучу камення.

3. Наваліць чаго-н. без парадку.

Н. горы зямлі.

|| незак. наваро́чваць, -аю, -аеш, -ае.

наваро́чвацца гл. навярнуцца.

наваро́чваць гл. наварочаць, навярнуць.

наварсава́ць, -су́ю, -су́еш, -су́е; -су́й; -сава́ны; зак., што.

Зрабіць варсістым.