вы́лучыцца, -чуся, -чышся, -чыцца; зак.
1. Вызначыцца чым-н. сярод іншых.
В. сваімі здольнасцямі.
2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Выйсці, выступіць з чаго-н. у выніку пэўных працэсаў.
У працэсе рэакцыі вылучылася соль.
|| незак. вылуча́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.
|| наз. вылучэ́нне, -я, н.
вы́лучыць, -чу, -чыш, -чыць; -чаны; зак.
1. каго-што. Адабраўшы, адасобіць ад агульнай масы; выдзеліць.
В. сваіх авечак з чарады.
В. галоўнае ў творы.
Яго вылучылі як лепшага вучня.
2. каго (што). Прапанаваць, выставіць для абмеркавання, паставіць на больш адказную работу.
В. кандыдата на пасаду старшыні.
3. што. Аддаць, выдзеліць каму-н. на карыстанне.
На будаўніцтва вылучылі сродкі і тэхніку.
4. (1 і 2 ас. не ўжыв.), што. Выпусціць, выдзеліць.
В. пах.
|| незак. вылуча́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
|| наз. вылучэ́нне, -я, н.
В. кандыдата ў дэпутаты.
вылучэ́нец, -нца, мн. -нцы, -нцаў, м.
Перадавы супрацоўнік, вылучаны на якую-н. адказную работу.
|| ж. вылучэ́нка, -і, мн. -і, -нак.
|| прым. вылучэ́нскі, -ая, -ае.
вы́лушчыць, -шчу, -шчыш, -шчыць; -шчаны; зак., што.
1. Выняць, лушчачы; вылузаць.
Вавёрка вылушчыла зярняты з яловай шышкі.
2. Выдаліць хірургічным спосабам (спец.).
В. костку.
|| незак. вылу́шчваць, -аю, -аеш, -ае.
вы́людак, -дка, мн. -дкі, -дкаў, м.
Найгоршы сярод людзей; вырадак.
В. роду чалавечага.
вылячэ́нне, -я, н.
1. Тое, што і лячэнне (афіц.).
Быць на вылячэнні ў шпіталі.
2. Тое, што і выздараўленне.
Поўнае в.
вы́мавіць, -маўлю, -мавіш, -мавіць; -маўлены; зак., што.
Выгаварыць, сказаць.
В. слова.
|| незак. вымаўля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.
вымага́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.
Той, хто займаецца вымаганнем.
|| ж. вымага́льніца, -ы, мн. -ы, -ніц.
|| прым. вымага́льніцкі, -ая, -ае.
вымага́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак.
1. што. Дамагацца чаго-н. шантажом, прымусам, сілай.
В. грошы.
2. чаго, са злуч. «каб» і без дап. Патрабаваць.
В. да сябе ўвагі.
В., каб усё было дакладна выканана.
|| наз. вымага́нне, -я, н.