Verbum

насціла́нне гл. наслаць².

насціла́ць гл. наслаць².

насці́льны, -ая, -ае.

1. Плаўны, які ідзе амаль па прамой лініі (спец.).

Н. скачок.

2. Які ідзе паралельна паверхні зямлі на пэўнай вышыні (спец.).

Н. агонь.

Насцільная траекторыя палёту куль.

|| наз. насці́льнасць, -і, ж.

насцяба́ць гл. насцёбаць.

насцяро́жаны, -ая, -ае.

Напружана-ўважлівы ў чаканні чаго-н.

Н. погляд.

|| наз. насцяро́жанасць, -і, ж.

насцяро́жыцца гл. насцеражыцца.

насцяро́жыць гл. насцеражыць.

насыла́ць гл. наслаць¹.

на́сып, -у, мн. -ы, -аў, м.

Узвышэнне, зробленае шляхам насыпкі зямлі, гравію і пад.

Дарожны н.

на́сыпам, прысл.

У рассыпаным стане, без тары.

Вугаль перавозяць н.